Article Title:
Learn the basics of blockchains and Ethereum (miners and validators, gas, cryptocurrencies and NFTs, block explorer, networks, etc.)
Article Link:
Translation Language:
Farsi/Persian
Translation Submission:
آموزش اصول اولیه بلاک‌چین و اتریوم (ماینرها و اعتبارسنج‌ها، گس، ارزهای دیجیتال و ان.اف.تی، بلاک اکسپلورر، شبکه‌ها و غیره).
به‌روزرسانی: ۶ ماه پیش
لازم به ذکر است که منبع اصلی مقاله فعلی، ۶ ماه پیش نوشته شده است. در زمان ترجمه متن حاضر، مرج اتریوم انجام شده و شبکه اتریوم دارای اجماع اثبات سهام میباشد. بعد از ویرایش منبع انگلیسی متن حاضر، تغییرات لازم به زبان فارسی در متن فعلی، ویرایش خواهد شد.
بلاک‌چین چیست؟
بلاک‌چین نوعی فناوری دفتر کل توزیع شده است و در ادامه به صورت مفصل به موضوع می‌‌پردازیم.
به طور سنتی، یک پایگاه داده دیجیتال در یک کامپیوتر تخصصی به نام سرور نگهداری می‌شود و افراد مجاز به این سرور دسترسی خواهند داشت. میتواند عمومی، خصوصی، یا جایی در این بین باشد، اما همه به همان پایگاه داده دسترسی دارند - متمرکز است.
علاوه بر این، احتمالاً توسط مجموعه خاصی از افراد کنترل می‌شود و در نهایت، ما باید اعتماد کنیم که داده‌ها ایمن و دقیق هستند (و برای اهدافی در تضاد با منافع ما، استفاده نمی شود). از اشکالات وارده این است که اگر کسی با حسن نیت عمل نکند، چه؟ اگر شخصی پایگاه داده را هک کند و چیزهایی را تغییر دهد یا اطلاعات را برای اهداف خود بدزدد (یا آن را به عنوان بخشی از مدل کسب و کار خود بفروشد) چه می‌شود؟
یک بلاک‌چین و به طور خاص، یک بلاک‌چین عمومی، اساسا، نوع متفاوتی از پایگاه داده است که از عبارت دفتر کل برای توصیف آن استفاده می‌شود. یک بلاک‌چین در ردیابی دارایی‌های در حال انتقال بسیار خوب است، اما میتواند انواع مختلفی از اطلاعات را ذخیره کند. با این حال، به جای داشتن این دفتر کل در یک کامپیوتر(متمرکز)، در تعدادی از رایانه‌های مختلف، تحت عنوان گره (نود)، همگام‌سازی می‌شود: غیرمتمرکز یا، همانطور که اغلب نامیده می‌شود، توزیع‌شده است.
همه این گره‌ها دائماً در حال همگام‌سازی اطلاعات بین یکدیگر در مورد تراکنش‌های موجود در دفتر کل هستند: دارایی‌هایی که از یک آدرس یا حساب در شبکه به دیگری منتقل میشوند. این تراکنش‌ها برای اطمینان از معتبر بودن آنها در تاریخچه دفتر کل، بررسی میشوند. هنگامی که گره‌های کافی یک تراکنش جدید را تأیید کردند، تراکنش تأیید شده و نهایی می‌‌گردد. پس از مدت زمان معینی یا هر تعداد معین تراکنش، شبکه تمام آن تراکنش‌های نهایی شده را جمع کرده و با استفاده از ابزارهای نرم‌افزار رمزنگاری، در یک بلاک مهر و موم می‌کند. این بلاک با هش تولید شده توسط آن ابزارهای رمزنگاری شناسایی می‌شود. بلاک بعدی از هش بلاک قبلی به عنوان نقطه شروع استفاده می‌کند و بنابراین کل تاریخچه دفتر کل و در نتیجه شبکه، در زنجیره‌ای از بلاک‌های حاوی تراکنش‌ها به هم مرتبط می‌شود: بلاک‌چین.
اتریوم چیست؟
اتریوم یک شبکه بلاک‌چین عمومی با چشم‌انداز وسیع است. طراحان اتریوم متوجه شدند که اگر یک شبکه بلاک‌چین عمومی بسازید، می‌توانید کارهایی فراتر از صرفا ردیابی ارز دیجیتال انجام دهید: می‌توانید یک رایانه عمومی جهانی را اجرا کنید که همیشه در دسترس و به روی جهان باز است. این همان چیزی است که اتریوم است: این یک شبکه جهانی است که قادر به اجرای برنامه‌ها در ماشین مجازی اتریوم یا ای.وی.ام است. برنامه‌ها برای ای.وی.ام به زبانی به نام سالیدیتی* نوشته میشوند و شبکه از یک ارز رمزنگاری به نام اتر* به عنوان پاداش به افرادی که شبکه را حفظ می‌کنند و همچنین به عنوان نشانه‌ای از ارزش برای تراکنش‌های انجام‌شده در شبکه استفاده می‌کند.
بنابراین، چگونه همه اینها را هماهنگ می‌کنید؟
همانطور که قبلاً ذکر شد، یک عملکرد اساسی یک شبکه بلاک‌چین، هماهنگ کردن فرآیند توافق بین تمام گره‌های شبکه در مورد معتبر بودن یا نبودن یک تراکنش است. چنین توافقی به عنوان اجماع شناخته می‌شود و فرآیندی که توسط آن اجماع اتفاق می‌افتد، مکانیسم اجماع یا پروتکل اجماع نامیده می‌شود. دو مکانیسم اجماع مختلف برای اتریوم مرتبط هستند، اولی اثبات کار (پی.او. دبلیو) و دومی اثبات سهام (پی.او.اس). در هر دو مکانیسم، رایانه‌هایی برای انجام عمل تأیید صحت تراکنش‌ها و توافق بر سر آنها فراهم شده است.
ماینر چیست؟ و آیا اعتبارسنج (ولیدیتور)* هم همین است؟
بر اساس اجماع اثبات کار (پی.او. دبلیو)، بازیگرانی (عمل کننده‌هایی) که به عنوان «ماینرها» شناخته میشوند، مسئولیت تأیید تراکنش‌ها، ایجاد بلاک‌ها و حفظ زنجیره را بر عهده دارند. در ازای انجام این کار، هر بار که گره آنها اولین بلاک جدید را نهایی می‌کند، به این ماینرها یک جایزه (به اتر) داده می‌شود. این همچنین مشوق ماینرهایی است که تجهیزات با کیفیت و با سرعت اتصال خوب داشته باشند که به نوبه خود به شبکه کمک می‌کند.
با این حال، این امکان وجود دارد که به تعداد کافی ماینرها با هم متحد شوند (حداقل ۵۱٪ از شبکه) و کنترل شبکه را به سمت اهداف خود برگردانند، تاریخچه تراکنش‌ها را بازنویسی کنند، توکن‌ها را سرقت کنند و غیره. به منظور جلوگیری از این امر و سایر مشکلات امنیتی، عمل استخراج عمداً دشوار در نظر گرفته می‌شود، یعنی از نظر محاسباتی پیچیده (که اغلب “گران قیمت” نامیده می‌شود) تا عملاً انجام چنین حمله‌ای برای هر بازیگر سرکشی غیرممکن شود.
این طراحی که برای ایمن نگه داشتن شبکه ساخته شده است، دارای عوارض جانبی، به ویژه اثرات زیست محیطی و اقتصادی در دنیای واقعی است. مدل اقتصادی در بلاک چین نیز ناکارآمد است. انگیزه دائمی برای استخراج سریعتر بلاک‌ها به این معنی است که ماینرها انگیزه واقعی برای خرید رایانه‌های جدید، حتی رایانه‌های تخصصی که هیچ کاری به جز ماین روی بلاک چین انجام نمی‌دهند، دارند. کامپیوترهای بزرگ و قدرتمند نیز، مقدار زیادی برق مصرف می‌کنند و گرمای زیادی تولید می‌کنند. توجیه این مسابقه تسلیحاتی ناسازگار و مضر برای محیط زیست، از چند جهت به طور فزاینده‌ای دشوار شده است.
در اجماع (پی.او.اس)، به جای ماینرها، اعتبارسنج‌ها بازیگرانی هستند که اعتبار تراکنش و یکپارچگی شبکه را تضمین می‌کنند. به جای محاسبات عددی پرهزینه به عنوان یک اقدام امنیتی، هر اعتبارسنج باید ۳۲ اتر را سهام‌گذاری کرده باشد. یعنی آن را در یک قرارداد هوشمند، نوعی برنامه رایانه‌ای که بر روی بلاک چین اتریوم قرار دارد، با قول انجام عمل اعتبارسنجی مطابق قوانین، قرار داده است. اگر آنها درست عمل نکنند، یا سعی کنند شبکه را خراب کنند یا به آن حمله کنند، یا فقط اتصال کافی را حفظ نکنند، ارز سهام آنها کاهش می‌یابد یا از آنها گرفته می‌شود. اگر آنها کاری را که قرار است انجام دهند، اتصال را حفظ کنند و تایید تراکنش‌ها را انجام دهند، مانند ماینرها اتریوم را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند. برای اطلاعات بیشتر در مورد (پی.او.اس)، اینجا را ببینید.
پی.او.اس در مقابل (پی.او. دبلیو): اتریوم از چه چیزی استفاده می کند؟
اتریوم در حال حاضر از (پی.او. دبلیو) استفاده می‌کند، به این معنی که شبکه اصلی (یعنی تنها بلاک‌چین فعلی در حال استفاده) برای اعتبارسنجی بلاک‌ها و ایمن کردن یکپارچگی مداوم شبکه، به ماینرها متکی است. در حال حاضر، اتریوم در میانه یک سری پیشرفت‌های برنامه‌ریزی‌شده است که تحت عنوان اتریوم۲ قرار می‌گیرد، که به طور خلاصه شامل انتقال به (پی.او.اس) برای بهبود مقیاس‌پذیری، پایداری و امنیت است.
اولین گام در این فرآیند، ایجاد زنجیره بیکن* بود که از (پی.او.اس) استفاده می کند و در کنار شبکه اصلی کار می‌کند، اگرچه نمی‌تواند قراردادهای هوشمند را مدیریت کند. اعتبارسنج‌ها، با انگیزه دادن جوایز، می‌توانند با واریز ۳۲ اتر در زنجیره بیکن ثبت‌نام کنند و بخشی از شبکه اعتبارسنج‌هایی شوند که برای ایمن کردن اتریوم پس از انتقال به (پی.او.اس) ضروری است.
سپس، در طول «مرج * یا ادغام»، شبکه اصلی (پی.او. دبلیو) فعلی، اساساً، عملکرد اجماع را به «زنجیره بیکن» (پی.او.اس) واگذار می‌کند، و هر دو زنجیره در کنار یکدیگر اجرا میشوند. در حالیکه، عملکرد (پی.او. دبلیو) شبکه اصلی به سادگی منسوخ شده است.
پس از تکمیل اتریوم۲، اتریوم به طور کامل براساس مکانیسم اجماع (پی.او.اس) اجرا خواهد شد.
گس چیست و چرا باید از آن استفاده کنم؟
گس واحد اندازه گیری میزان کار محاسباتی مورد نیاز برای پردازش تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند در ماشین مجازی اتریوم (ای.وی.ام) است. قراردادها و کدهای هوشمند پیچیده تر، به گس بیشتری برای اجرا نیاز دارند، به همان ترتیبی که یک خودروی بزرگتر و قدرتمندتر برای کارکردن، بنزین بیشتری مصرف می‌کند.
محاسبه گس قبلاً بسیار پیچیده بود، اما با اجرای پروتکل بهبود اتریوم (ای.آی.پی) ۱۵۵۹ در ۴ آگوست ۲۰۲۱، بسیار ساده شد. اساساً، شما برای هر واحد گس که پس از انجام موفقیت‌آمیز معامله سوخته* یا ناپدید می شود، یک کارمزد پایه می‌پردازید. علاوه بر کارمزد پایه، مجدداً به ازای هر واحد گس، یک کارمزد اولویت را اضافه می‌کنید، که ارزش آن بستگی به سرعتی دارد که می‌خواهید تراکنش انجام شود.
در اینجا برخی از جزئیات ضروری برای آشنایی با گس در متامسک آورده شده است:
حد گس
حد گس، حداکثر تعداد واحدهای گس است که شما مایلید برای انجام یک تراکنش یا عملیات ای.وی.ام بپردازید. یک تراکنش استاندارد ارسال اتر، معمولاً ۲۱۰۰۰ گس هزینه دارد.
حداکثر هزینه اولویت
حداکثر کارمزد اولویت، که به آن “انعام ماینر” نیز گفته می‌شود، به ماینر یا اعتبارسنج می‌رسد و آنها را تشویق می‌کند تا تراکنش شما را در اولویت قرار دهند. اغلب، ارزشی که برای «حداکثر هزینه اولویت» در نظر می‌گیرید، مبلغی است که پرداخت می‌کنید.
حداکثر هزینه
حداکثر هزینه، کل مبلغی است که برای تراکنش شما پرداخت می‌شود و بدین صورت محاسبه می‌شود: (هزینه پایه + هزینه اولویت) ضربدر واحد گس مصرفی. تفاوت بین حداکثر هزینه برای هر گس و هزینه پایه + حداکثر هزینه اولویت برای هر گس به کاربر “بازپرداخت” می‌شود.
در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر، از اینجا شروع کنید.
توکن‌ها
غیر از اتر، ارز اصلی شبکه اتریوم، دو نوع اصلی توکن وجود دارد که در اتریوم استفاده میشوند: ای.آر.سی-۲۰ که توکن‌های «تعویض‌پذیر» هستند و مطابق با آنچه مردم « رمز ارز» می‌نامند، و ای.آر.سی-۷۲۱. “توکن‌های غیرقابل تعویض”، منشاء مخفف ان.اف.تی.
تفاوت بین این دو، البته، بسیار فنی است، اما به تفاوت در نام خلاصه می‌شود. توکن‌های ای.آر.سی-۲۰ به‌طور خاص طراحی شده‌اند تا مانند یک ارز سنتی فیات، کاملاً قابل تعویض و نقد باشند. از سوی دیگر، توکن‌های ای.آر.سی-۷۲۱ به‌طور خاص طراحی شده‌اند تا منحصربه‌فرد و غیرقابل تکرار باشند، اما البته می‌توانند، اغلب برای ارزش قابل توجه، بین طرفین منتقل شوند.
چگونه به اتریوم دسترسی داشته باشم؟
از آنجایی که شبکه بلاک‌چین یک شبکه مجزا، متفاوت و متمایز از اتصالات اینترنتی سنتی است، نرم افزار خاصی برای دسترسی به شبکه و نمایش داده‌های در حال ثبت روی بلاک چین ضروری است. این کار از طریق یک کلاینت اتریوم امکان پذیر است که نرم‌افزاری مستقل است و اغلب فقط رابط خط فرمان و ابزار انتخابی برای بسیاری از توسعه دهندگان میباشد. علاوه بر این، جامعه اتریوم تعدادی منابع را توسعه داده است که امکان اتصال بین اینترنت سنتی و شبکه اتریوم را فراهم می‌کند.
ستون فقرات این تلاش‌ها متامسک بوده است، یک افزونه مرورگر و اپلیکیشن موبایل پیشرو که به کاربران کیف پول اتریوم (تحت کنترل و مالکیت کاربر) امکان دسترسی به دپ‌ها ***** یا برنامه‌های غیرمتمرکز و تعامل با بلاک چین اتریوم را فراهم می‌کند.
بلاک اکسپلورر چیست؟
وقتی می‌خواهید عمیق‌تر بروید و جزئیات تراکنش‌های فردی را ببینید، یا از شبکه اتریوم چشم‌اندازی داشته باشید، بلاک کاوشگر وب‌سایتی است که رابطی برای پیمایش و بررسی اطلاعات موجود در شبکه را فراهم می‌کند. از نمونه‌های برجسته می توان به اتراسکن* و اتپلورر* اشاره کرد.
شبکه اصلی اتریوم، شبکه‌های آزمایشی، زنجیره‌های جانبی و بقیه
با ورود به وب غیرمتمرکز یا همان طور که اغلب به آن وب۳ می گویند، خواهید آموخت که اتریوم در واقع فقط، یک شبکه نیست. بلاک‌چین اتریوم و ای.وی.ام روی شبکه اصلی اتریوم قرار دارند و کار می‌کنند. تعدادی از شبکه‌های آزمایشی نیز برای اتریوم وجود دارند که دقیقاً همان چیزی است که به نظر می‌رسد. یعنی نسخه‌های مجزای (ایزوله شده)* شبکه اصلی هستند که در آن اتر هیچ ارزش واقعی، به جز آزمایش برنامه‌ها، ندارد.
با این حال، این تازه آغاز است. بسیاری از زنجیره‌های جانبی سازگار با اتریوم توسعه یافته‌اند و به کاربران این امکان را می‌دهند که تراکنش‌ها را بر روی یک بلاک چین جداگانه، با ارز اصلی آن زنجیره انجام دهند تا از هزینه‌های تراکنش‌های ای.وی.ام و شبکه اصلی اتریوم که بعضاً پرهزینه هستند، اجتناب کنند. برخی از این زنجیره‌ها به‌طور خاص برای موارد استفاده، مانند بازی ویدیویی یا دیفای* طراحی شده‌اند. برخی دیگر «شبکه‌های مقیاس‌پذیر» همه‌منظوره هستند که لایه۲ یا ال۲* نامیده میشوند تا حجم و ظرفیت اتریوم را افزایش دهند.
کاربران اغلب با توکن‌ها و ان.اف.تی هایی در این زنجیره‌های جانبی مواجه میشوند که می‌توانند آنها را از طریق پل‌ها به شبکه اصلی اتریوم بازگردانند. ان.اف.تی ها را می توان نگه داشت، نمایش داد، در بازارها فروخت. توکن‌ها را می‌توان با سایر توکن‌ها و/یا اتریوم تعویض کرد، سهام‌گذاری کرد، قرض گرفت، قرض داد، در سایر برنامه‌ها استفاده کرد، به زنجیره‌های جانبی دیگر منتقل کرد و در بازی‌های ویدیویی یا هیبریدی‌های موتورهای سرمایه‌گذاری بازی‌های ویدیویی استفاده کرد و غیره که در آینده مشخص خواهد شد.
Beacon chain
DApps
EIP
ERC-20
EIP-1559
ERC-721
Eth2
Etherscan
Ethplorer
EVM
Layer 2 (L2)
NFT
PoS
PoW
Sandboxed version
Staked
The merge
Validator